Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Τι γίνεται όταν κόβεται το ρεύμα στο Πλουμί




 


Τη Δευτέρα που πέρασε είχαμε μία έκτακτη, πλην όμως μία πολύ αναμενόμενη βραδιά στο Πλουμί. Μία συναυλία, η οποία αποφασίστηκε, διαδώθηκε με πολύ μεγάλο ρυθμό μέσα σε λίγές ώρες, μόλις το Σάββατο, και που συνάντησε από την πρώτη στιγμή πλατιά αποδοχή, προετοιμάζοντάς μας για το τι θα περιμένουμε.
Μιλάμε φυσικά για τη συναυλία του Γιώργη Ξυλούρη, του Ψαρογιώργη, ο οποίος έπαιξε στο Πλουμί τη Δευτέρα 5 Ιανουαρίου το βράδυ, μαζί με την κόρη του, Απολλωνία Ξυλούρη, στα κρουστά, μια βραδιά, που όπως θα περιγράψουμε και στη συνέχεια, έκρυβε σε όποιον την παρακολούθησε πολλές πολλές εκπλήξεις.
Όπως συμβαίνει κάθε Δευτέρα, και μετά το απίθανο γλέντι της πρώτης Κυριακής του χρόνου, το Πλουμί άνοιξε τις πόρτες του γύρω στις 18:00. Οι πρώτες τσαγιέρες σερβιρίστηκαν στα τραπέζια ενώ ταυτόχρονα άρχισαν πυρετωδώς οι ετοιμασίες για τη μεγάλη βραδιά. Οι κατσαρόλες πήραν φωτιά, υπήρξε διαβούλευση για την τοποθέτηση των τραπεζιών με ακόμα καλύτερο τρόπο (μιας και ο Ψαρογιώργης θα έπαιζε κάτω από το παραθυρόφυλλο), σχέδια επί σχεδίων για την καλύτερη διοργάνωση της βραδιάς και για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η ώρα πλησίαζε και γι άλλη μία φορά ήταν λες και όλοι είχαν δώσει ραντεβού. Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν κρατήσεις και μέσα σε δέκα λεπτά, από τις οκτώ και κάτι μέχρι περίπου τις οκτώ και τέταρτο, και πριν κανείς προλάβει να το συνειδητοποιήσει, το Πλουμί για μία ακόμα φορά μέσα σε λίγες ημέρες γέμισε ασφυκτικά, ενώ η προσέλευση του κόσμου έδειχνε να μη σταματάει, όπως και όντως συνέβη.
Ο Γιώργης Ξυλούρης, πιστός στο ραντεβού του, εμφανίστηκε επίσης από νωρίς μαζί με την Απολλωνία και χωρίς πολλές εισαγωγές, ξεκίνησαν να παίζουν, ενώ ακόμα οι παραγγελίες μοιράζονταν. Τα χειροκροτήματα ήταν απανωτά, ενώ για μία ακόμα φορά ο χώρος γέμισε, όχι μόνο από τον κόσμο που ήρθε από την αρχή, αλλά από ένα μεγάλο μουσικό και ερμηνευτή,που απλόχερα μοιράστηκε με τόσο απλό αλλά και σύνθετο τρόπο, για περίπου τρεις ώρες, το παίξιμο, τη φωνή, και την αγάπη του για τη μουσική του, την παράδοση που τον ανέθρεψε, τον ίδιο του τον εαυτό όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει. Μετά τα πρώτα κομμάτια, και τη συγκίνηση που ανέβαινε με την ώρα, έβλεπες ξανά μπροστά σου άλλη μία συγκλονιστική εικόνα: έναν άνθρωπο που ανοίγει τα χαρτιά του μπροστά σου, παίζοντας ένα όργανο, σε όλες του τις διαστάσεις, τραγουδώντας όσο δυνατά ή σιγά ο ίδιος νιώθει, και όλο αυτό μαζί με το παιδί του, που με το ταλέντο του, την πηγαία φωνή, το τσαγανό και την ικανότητα να συνοδεύει με το κρουστό, έδινε τόσο στον ίδιο όσο και σε εμάς διπλή χαρά.
Η ώρα περνούσε ώσπου είπαμε να κλείσουμε και τα τελευταία φώτα της σάλας, ώστε να μας φωτίζει μόνο το παραθυρόφυλλο και να απορροφηθούμε πλήρως από αυτό που ακούγαμε, και τότε συνέβη το αναπάντεχο: το ρεύμα στις Αρχάνες κόπηκε. Τα πάντα γύρω σκοτείνιασαν, ενώ όσοι εκείνοι την ώρα έμπαιναν μας πληροφόρησαν για τα πρώτα χιόνια που έπεφταν στη γύρω περιοχή. Τα φώτα εξόδου ήταν τα μόνα που τώρα φώτιζαν το χώρο και πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι είχε συμβει, ο Ψαρογιώργης συνέχιζε να παίζει χωρίς να σταματά, λες και όλα αυτά ήταν σχεδιασμένα. Κεράκια μοιράστηκαν στα τραπέζια, και ζήσαμε μία περίπου ώρα συναυλίας υπό το φως των κεριών, χωρίς να πέφτει καρφίτσα στο Πλουμί. Αυτή η μία ώρα είναι η αλήθεια ότι ξεπέρασε πραγματικά κάθε μας προσδοκία για ό,τι περιμέναμε να ζήσουμε εκείνο το βράδυ.
Λίγο μετά που επέστρεψε το ρεύμα και τα φώτα, και δεδομένης της προχωρημένης ώρας, η συναυλία ολοκλήρώθηκε, αφήνοντάς τους πάντες με το πιο ζεστό τους χαμόγελο.
Μία από τις ακριβότερες στιγμές μας ζήσαμε ακόμα κι όταν κόπηκε το ρεύμα τη Δευτέρα στο Πλουμί.

Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από τη συναυλία του Γιώργη Ξυλούρη στο άλμπουμ εδώ.




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου