Πλουμί project: Η μουσική έχει συνέχεια, όταν τη σέβεσαι, μαθαίνεις και έχεις το ταλέντο να ανταπεξέλεθεις, ή αλλιώς η Κυριακή που πέρασε στο Πλουμί

Όσα συνέβησαν την Κυριακή που πέρασε στο Πλουμί αποκτούν διπλό ενδιαφέρον αν σκεφτεί κανείς από τη μία το επεισοδιακό Σαββατοκύριακο που είχε προηγηθεί με μια μικρή παύση στα καθιερωμένα κυριακάτικα γλέντια και από την άλλη τους συγκεκριμένους μουσικούς που υποδεχτήκαμε σε αυτό το γλέντι.
Μιλάμε φυσικά για τη συνάντηση του Στέλιου Ζερβού, του Στέλιου Συκάκη και φυσικά του Μανώλη Μανουσάκη, μουσικών που είτε έχουν ξαναέρθει στο Πλουμί, είτε περιμέναμε καιρό, που και οι τρεις ωστόσο είναι πολύ καλοί φίλοι μεταξύ τους, κάτι που φάνηκε σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Η Κυριακή στο Πλουμί ωστόσο ξεκίνησε από το πρωί. Λίγο μετά το άνοιγμα οι πρώτοι καφέδες κι όλας σερβίρονταν και για άλλη μια φορά είχαμε το γνωστό σκηνικό, με ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, να γεμίζουν το Πλουμί, να απολαμβάνουν τον ήλιο και να ανταλάσσουν αστεία και χαμόγελα. Οι ώρες περνούσαν υπό τις μυρωδιές της κουζίνας, μιας και για άλλη μια φορά κατσαρόλες και ταψιά είχαν πάρει φωτιά.
Τα πρώτα πιάτα δεν άργησαν να σερβιριστούν, ταυτόχρονα με τις προετοιμασίες για το βράδυ, που έδειχναν όσο περνούσαν οι ώρες να φτάνουν στο τέλος τους.
Η μουσική που έπαιζε από το πρωί στο Πλουμί, ξεκίνησε από ταγκό, προχώρησε σε τζαζ-σουίνγκ και κάπου στις πρώτες απογευματινές ώρες, κατέληξε σε μικρασιάτικα και τελικά ρεμπέτικα, όσο πλησιάζαμε προς το γλέντι.
Όλα αυτά ώσπου έφτασε η ώρα που οι μουσικοί έφτασαν στο Πλουμί. Αγκαλιές, πειράγματα και χαμόγελα, ανάμεσα σε παλιούς και νέους φίλους που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο χώρο. Κάποιες τελευταίες συνεννοήσεις, τα τραπέζια πια ήταν ήδη σχεδόν γεμάτα για το γλέντι και όλα έδειχναν έτοιμα για να ξεκινήσουν τα όργανα.
Ρεμπέτικα, παραδοσιακά, και μικρασιάτικα, από όλο το μισό του προηγούμενου αιώνα, αλλά και κρητικά της πρώτης εποχής, όπως κομμάτια του Χαρίλαου Πιπεράκη, έπεφταν σαν βροχή στο Πλουμί, από τους τρεις, που έγιναν πολλές φορές και τέσσερις, πέντε ή και έξι, στην πραγματικότητα είχαν γίνει ένα με όλους και όλες όσες βρέθηκαν στο Πλουμί εκείνο το βράδυ.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που το κοινό σιγοτργουδούσε και ακούγονταν επιφωνήματα και χαμόγελα σε πολλά από τα τραγούδια, μιας και τόσο οι ερμηνείες και από τους τρεις, όσο και οι επιλογές ήταν κατά γενική ομολογία εξαιρετικές. Δεν ήταν επίσης λίγς οι φορές που αυτές οι επιλογές προκαλούσαν και κάποιο χορό. Τέλος δεν ήταν λίγες οι στιγμές, και παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για γλέντι, που το κοινό απ'άκρη σ'άκρη στο Πλουμί χάρισε στους μουσικούς την απόλυτη σιωπή του.
Ταυτόχρονα, χαρακτηριστικό στοιχείο της εικόνας, ήταν το γεγονός ότι ήταν περίπου οι ίδιοι άνθρωποι, μαζί με όσους προστέθηκαν στη συνέχεια, που έμειναν καθηλωμένοι στις θέσεις τους, απολαμβάνοντας το μεζέ, το ποτό, την παρέα, μα πάνω από όλα τη μουσική, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή του γλεντιού, για περίπου πέντε ώρες, κάτι που ήταν πέρα για πέρα κατόρθωμα όλων όσων οι τρεις μοιράστηκαν μαζί μας την Κυριακή.
Ένα απόλυτο γλέντι λοιπόν από κάθε άποψη, από αυτούς που έπαιξαν, αυτούς που άκουσαν, αυτούς που συμμετείχαν και φυσικά όλους εμάς. Μια βραδιά με ταλέντο, κέφι, που εκτός όλων των παραπάνω, μας απέδειξε και τη συνέχεια της μουσικής, ανεξαρτήτως γεωγραφικού πλάτους, αρκεί δείχνει κανείς τον πρέποντα σεβασμό, να μαθαίνει, και φυσικά να έχει το ταλέντο να αντεπεξέλθει.

Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από την Κυριακή που πέρασε στο Πλουμί, στο άλμπουμ εδώ.

Η μουσική έχει συνέχεια, όταν τη σέβεσαι, μαθαίνεις και έχεις το ταλέντο να ανταπεξέλεθεις, ή αλλιώς η Κυριακή που πέρασε στο Πλουμί

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου