Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Όταν ζούμε την πραγματικότητα, συνήθως έχει πολλά να μας προσφέρει, ή άλλιώς η ιστορία μιας γιορτής χωρίς προηγούμενο








Πηγαίνοντας μία ημέρα πίσω θέλουμε να σας περιγράψουμε όσα συνέβησαν στο Πλουμί την Κυριακή που πέρασε.
Την προηγούμενη εβδομάδα το Πλουμί έκλεισε ένα χρόνο λειτουργίας και με βάση αυτό αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μια γιορτή χωρίς προηγούμενο.

Εδω για να είμαστε ειλικρινείς, το να διοργανώνει κανείς τέτοια γιορτή, κατά μεσής του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος, στην Κρήτη και με τον καιρό να είναι καλός, δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Την ίδια στιγμή, το μόνο σίγουρο από την αρχή ήταν ότι όπως και να κυλούσε αυτή η Κυριακή, θα συνέβαιναν πράγματα για τα οποία θα είχαμε πολλά να πούμε.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μαγειρική στο Πλουμί την Κυριακή δεν υπήρξε και οι προετοιμασίες σε σπίτια καθώς και οι συνεννοήσεις έδιναν και έπαιρναν και από τα φαγητά και τα γλυκά (βεβαίως βεβαίως) μέχρι τη μουσική αλλά και τις εκπλήξεις, όλα έπρεπε να είναι έτοιμα γύρω στο μεσημέρι.
Στο Πλουμί έρχονταν άνθρωποι από το πρωί, παλιοί αλλά και νέοι φίλοι που έυχονταν για τη συνέχεια του χώρου, ρωτούσαν αλλά και έδιναν ιδέες για το μέλλον. Κάπου νωρίς το απόγευμα, έβλεπες στο Πλουμί ανθρώπους να μπαίνουν με ταψιά, πιατέλες αλλά και με μουσικά όργανα, και δώρα για το χώρο και τη μέρα. Κάπου εκεί άρχισαν να στήνονται οι πρώτες παρέες με μουσική, από ανθρώπους που είτε παίζουν και έχουν παίξει στο χώρο πολλές φορές αλλά και από μαθητευόμενους των δραστηριοτήτων, στήνοντας μικρές παρέες μαζί με όσους ήρθαν κάπου το απόγευμα για ένα καφέ. Οι συζητήσεις δε σταματούσαν ενώ η προσέλευση συνεχιζόταν.
Κάπου εκεί που άρχιζε να νυχτώνει, στήθηκε το πρώτο πάλκο, με το Στέλιο Κασσαπάκη με τη Μαρίτζια Κατσούνα και την παρέα τους να δίνουν το έναυσμα για όσα θα ακολουθούσαν.
Από εκεί και πέρα το πανηγύρι άρχισε.
Η μουσική δε σταμάτησε σχεδόν ποτέ, από τα παράθυρα έμπαιναν κι άλλοι άνθρωποι με όργανα, με μπουζούκια, κιθάρες και όχι μόνο, όπως ο Γιάννης Κυριακάκης, ο Διαμαντής Αργυριάδης, ο Νίκος Σταματάκης και ο πολύ καλός μας φίλος Βασίλης με το μπουζούκι του, που έκλεισε και τη βραδιά. Ένας μουσικός διάλογος ανάμεσα στους μουσικούς, ανάμεσα σε ρεμπέτικα, παραδοσιακά, αλλά και κρητικά, την ίδια στιγμή που όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, άνθρωποι που για πρώτη φορά βρίσκονταν στο χώρο, ρωτούσαν τόσο για τη βραδιά αλλά και για το Πλουμί γενικότερα, και μοίραζαν απλόχερα τις ευχές τους.
Την ίδια στιγμή ο κοινός μας μπουφές στηνόταν, φιλοφρονήσεις ανταλλάσσονταν και όπως συμβαίνει σε όλα τα γενέθλια, κάπου λίγο πριν το τέλος σερωιρίστηκε το γλυκό, μία τάρτα γίγας που είχε προετοιμαστεί για την περίσταση, αφού πρώτα σβήσαμε και το κερί.

Όπως είπαμε και στην αρχή λοιπόν, μπορεί να λένε ότι όλα είναι θέμα προσδοκιών, το θέμα είναι να ζούμε ωστόσο την πραγματικότητα που έχει συνήθως πάρα πολλά να μας προσφέρει. Αυτό επιβεβαιώθηκε πλήρως την Κυριακή που πέρασε.

Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από τη γιορτή της Κυριακής στο άλμπουμ εδώ.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από ην καρδιά μας όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της  υπέροχης ημέρας. Πάμε για άλλα.


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)