Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας άλλος κόσμος, την Πέμπτη που πέρασε στο Πλουμί







Η αφήγηση στο Πλουμί συνεχίζεται με όσα συνέβησαν την προηγούμενη Πέμπτη 27 Αυγούστου. Το κουκλοθέατρο ήρθε ξανά αιφνιδιαστικά, φέρνοντας μαζί του έναν άλλο κόσμο και μετατρέποντας το χώρο σε μια μεγάλη σκηνή.
Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάστηκαν τρεις παραστάσεις, "Της τέχνης τα καμώματα" από τη Νίκη Φρέρη, "Αυτός,αυτή και τα μυστήρια...." από την Αφροδίτη Κοσμά,"Ο ύλινος "Ξ" " από τη Διονυσία Γιαννοπούλου, σε δραματουργική επεξεργασία και υπό την κατασκευαστική επίβλεψη του Νίκου Τόμπρου και της Ελένης Παναγιώτου, ευρέως γνωστοί ως "Ανταμπανταχού".
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Από νωρίς το απόγευμα, άρχισαν οι μετακομίσεις και οι προετοιμασίες για την παράσταση. Παντού στο Πλουμί έβλεπες, κούτες, φώτα, ηχεία, καλώδια, πανιά, κούκλες, ρούχα, αντικείμενα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, που την ίδια στιγμή σε έβαζαν στη διαδικασία να φανταστείς αυτό που θα ακολουθούσε. Συνεννοήσεις επί συνεννοήσεων, πρόβες και δοκιμές, μετακόμιση των τραπεζιών και των καθισμάτων ώστε να διαμορφωθεί κατάλληλα και ο χώρος, με τους περαστικούς και τους θαμώνες να αναρωτιούνται περί τίνος πρόκειται. Λίγο μετά τη δύση του ήλιου όλα έδειχναν έτοιμα και σταδιακά οι πρώτοι άρχισαν να φτάνουν. Τα φώτα έκλεισαν και η παράσταση άρχισε. Το ημίφως έδωσε μια άλλη διάσταση στο χώρο, και τα βλέμματα έπεσαν στη σκηνή.
Οι τρεις παραστάσεις, άγγιξαν θέματα από τη σχέση με την κοινωνία και την πολιτική μέχρι αυτή των δύο φύλων, και από τη σχέση με την τέχνη μέχρι σύγχρονα κοινωνικά θέματα και όλα αυτά μέσα από το πρίσμα, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την απλότητα και φυσικά το χιούμορ του κουκλοθεάτρου. Στημένες η καθεμία διαφορετικά, μπροστα, πάνω ή πίσω από το τραπέζι, τράβηξαν την προσοχή ενός ετερόκλητου κοινού διαφορετικών ηλικιών, που βρέθηκε στο χώρο για να τις παρακολουθήσει.
Την ίδια στιγμή, και παρά τις διαφορές τους, διέπονταν όλες από μια κοινή αισθητική, που αποτέλεσε το χαλί για όλα αυτά. Πρόκειται για αυτή την αισθητική που μας βγάζουν συνήθως τέτοιες εκφράσεις όπως το κουκλοθέατρο, όπου με πολύ απλές φόρμες και με όπλα φαινομενικά απλά που προκαλούν τις αισθήσεις μας, δημιουργούν μπροστά μας ένα νέο κόσμο και μας δίνουν απλόχερα το χέρι τραβώντας μας μέσα του. Αυτός ίσος είναι ο λόγος που κάθε φορά τόσο διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται και παρακολουθούν τέτοιες παραστάσεις. Αυτό ίσως να είναι και εκείνο που τους συνδέει.
Η αλήθεια είναι ότι το βράδυ της Πέμπτης, αυτό που παρακολουθήσαμε στο Πλουμί τα κατάφερε μια χαρά σε αυτό το επίπεδο.

Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από τη βραδιά, στο άλμπουμ εδώ.
Μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση από τις τρεις παραστάσεις, στο βίντεο εδώ.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου