Πριν περίπου δύο μήνες, ορίσαμε μια νέα μουσική φόρμα, τη συναυλία, και ανοίξαμε έτσι μια σειρά νέων στιγμών που διεύρυναν τις χρήσεις και τη μορφή του χώρου. Έγινε ταυτόχρονα ένα ακόμα μικρό αλλά πρώτο βήμα στο να περιγράψουμε αναλυτικότερα τη σχέση με τη μουσική, μια σχέση πολύτιμη για εμάς, για τους μουσικούς αλλά και όσους έχουν γίνει μάρτυρες όσων έχουμε ζήσει στο Πλουμί.

Σήμερα θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε μια άλλη μουσική φόρμα, που όχι μόνο ήδη υπάρχει, αποτελεί δε ίσως εκείνη τη δραστηριότητα που έφερε σε επαφή το χώρο με το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που έχει βρεθεί σε αυτόν για πρώτη φορά: το γλέντι.

Φτάνοντας στα 60 γλέντια από νωρίς το απόγευμα, τα περισσότερα από τα οποία γέμισαν τις Κυριακές, θεωρούμε δίκαιο να ξεκινήσουμε από όσα μέχρι τώρα έχουμε ζήσει.

Πρακτικά όλα τα γλέντια στο Πλουμί ξεκινούν “από νωρίς το απόγευμα”, όπως ανακοινώνεται κάθε φορά και ολοκληρώνονταν λίγο πριν τις 12, με μικρές παραλλαγές ανάλογα την εποχή και την περίπτωση. Υπήρξαν γλέντια που ξεκίνησαν πιο νωρίς, ή άλλα που άργησαν να ολοκληρωθούν, ξεπερνώντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα προβλεπόμενα όρια. Στην πλειοψηφία τους όμως διατήρησαν την ταυτότητα και τον απογευματινό τους χαρακτήρα.

Στα γλέντια στο Πλουμί, ακούστηκαν ένα πλήθος από μουσικά όργανα. Πιο συγκεκριμένα,ούτι,λαούτο,λύρα,μπουζούκι,μπαγλαμάς,μαντολίνο,κιθάρα,λυράκι,κοντραμπάσο,τσομπούς,φλάουτο, μαντούρα, ασκομαντούρα, θιαμπόλι, φλογέρα,μπεντίρ, τόμπακ,τουμπελέκι,νταούλι,νταουλάκι, κανονάκι, μπουγλαρί, τζουράς,βιολί, βιολόλυρα ήταν κάποια από αυτά.

Στα γλέντια στο Πλουμί, παρουσιάστηκε μέχρι τώρα μια ευρεία γκάμα μουσικών ειδών: παραδοσιακά, κρητικά,ρεμπέτικα, διασκευές αλλά και νέες δημιουργίες, πιο σπάνια swing, σμυρνέικα, μουσικές από την ανατολική μεσόγειο γενικότερα, όλα παιγμένα αντίστοιχα από ένα σύνολο πολύ ταλαντούχων μουσικών.

Για να γίνουμε πιο αναλυτικοί, είναι μεγάλος ο αριθμός των μουσικών που έπαιξαν και παίζουν στο Πλουμί. Με κάποιους από αυτούς γνωριζόμασταν από πριν, άλλους τους γνωρίσαμε με αφορμή τα γλέντια, και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, αυτών που γνωρίσαμε μέσω των πρώτων.Σε κάθε περίπτωση, με όλους ή με τους περισσότερους, διατηρούμε μια επαφή πάνω σε παρατηρήσεις, ιδέες και φυσικά μουσικές στιγμές.

Ένα τελευταίο σημείο για όσα έχουν συμβεί που θα χρειαστεί να επισημάνουμε, είναι το πως τα γλέντια διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν το χώρο σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες.

Είδαμε μουσικούς να παίζουν στην άκρη του χώρου, στο παντοπωλείο, στις γωνίες, με ανοιχτές ή κλειστές πόρτες, κάτω από το παραθυρόφυλλο, στο κέντρο, με παρέα ή μόνους τους, σε τραπέζι, χωρίς τραπέζι, αντικριστά μεταξύ τους, όρθιους, καθιστούς αλλά και κινούμενους. Είδαμε επίσης τραπέζια γύρω από τους μουσικούς, σε απόσταση από αυτούς, ακροβολισμένα στους τοίχους, ή και έξω στα πεζοδρόμια. Είδαμε τέλος ανθρώπους όρθιους, καθιστούς σε καρέκλες, σκαμπό και καφάσια, σε πεζοδρόμια, καθισμένους μαζί με αγνώστους ή άλλους που εκτελούσαν χρέη ταξιθέτη ή σερβιτόρου για να διευκολύνουν την κατάσταση.


Για να έχει κανείς ωστόσο ολοκληρωμένη εικόνα για τα γλέντια στο Πλουμί, χρειάζεται να πάρει υπόψη του και άλλες πλευρές:


Μια συνηθισμένη κατάσταση στα γλέντια ή σε αρκετές στιγμές τους, είναι η φασαρία, η οποία κυριαρχεί. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να ακούσει τη μουσική, εκτός αν βρίσκεται κοντά, ενώ κάποιοι άλλοι που αντιλαμβάνονται το γλέντι ως μια αφορμής εκτός των άλλων για να μιλήσουν, δυσανασχετούν με τις συστάσεις που γίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις.


Τα γλέντια στο Πλουμί τελειώνουν νωρίς για τα γούστα κάποιων που προσπαθούν να τα συνδυάσουν με τη βραδινή, ή τη πολύ βραδινή τους έξοδο, έρχονται στο χώρο και όταν φτάνουν, οι επιλογές στην κουζίνα είναι μειωμένες, και δεν προλαβαίνουν παρά μόνο μισή με μία ώρα μουσικής.


Μια άλλη αρκετά συνηθισμένη εικόνα στα γλέντια, είναι η αποπνικτική ατμόσφαιρα, ενώ αυτή η συνθήκη είναι αποτρεπτική για οικογένειες με παιδιά, που σπάνια έρχονται. Την ίδια στιγμή, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κυρίως τεχνικά επιχειρήματα, σε σχέση με τις μετακινήσεις στο εξωτερικό του χώρου ή τις καιρικές συνθήκες, ειδικά το χειμώνα.


Τα γλέντια στο Πλουμί είναι για αρκετούς μια απρόσιτη κατάσταση μιας και δύσκολα μπορεί κανείς να βρει τραπέζι ή χώρο να σταθεί, έχοντας ήδη πάρει την απόφαση να ξεκινήσει από μακριά για να έρθει. Επιπλέον δεν υπάρχει η δυνατότητα κρατήσεων και αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο απαγορευτικά.


Τα γλέντια στο Πλουμί έχουν στην πλειοψηφία τους περιορισμένη ποικιλία μουσικών ειδών, με τα περισσότερα να είναι κρητικά πιο σπάνια ρεμπέτικα, και ακόμα πιο σπάνια παραδοσιακά ή κάποιο άλλο είδος. Αυτό περιορίζει αυτούς που δεν προτιμούν κάποιο από τα παραπάνω.


Τα γλέντια στο Πλουμί, όσο αφορά τη διοργάνωση, πάσχουν από έλλειψη επαγγελματισμού, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που τελειώνουν από νωρίς σκεύη όπως ποτήρια, πιρούνια, καρέκλες, σκαμπό, το φαγητό και το αλκοόλ, και αυτό χαλάει την εικόνα τους.


Έχοντας λοιπόν όσο μπορούμε περιγράψει την εικόνα των γλεντιών, από την πλευρά μας θέλουμε να αποκαταστήσουμε κάποια θέματα, ξεκινώντας από το τελευταίο:


Το Πλουμί δεν είναι , ούτε ήταν ποτέ ένα χώρος νέτα σκέτα “επαγγελματικός” παρά περισσότερο χειροποίητος. Δεν έχει εργαζόμενους ή επαγγελματίες του χώρου, ή ακόμα περισσότερο ανθρώπους που το μόνο πράγμα που θέλουν να δώσουν είναι πάση θυσία απρόσωπος επαγγελματισμός. Ίσα ίσα αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικούς, που λειτουργώντας αυτό το χώρο, φυσικά κάτω από όλες τις νόμιμες διαδικασίες και προσπαθώντας να βελτιώσουν τη λειτουργία του, φιλοδοξούν να ξεδιπλώσουν τις δεξιότητές τους είτε αυτές αφορούν στη γεύση, στις αισθήσεις γενικότερα, στην κουζίνα, την αυτάρκεια, τη μουσική, την τέχνη καθώς και τη σχέση του ανθρώπου με την πληροφορία και τη γνώση και όλα αυτά σε ένα χώρο που ανοίγει το δρόμο τόσο στους ίδιους όσο και σε άλλους γύρω τους. Η υπόθεση αυτή, όσο και αν πολλές φορές είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, αφορά σε όλες τις στιγμές, σε όλα όσα γίνονται όλη την εβδομάδα, καθώς ακόμα και στα γλέντια.


Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα παραπάνω, αποτελεί το γεγονός ότι και στα γλέντια ο χώρος διατηρεί και δεν αλλάζει φυσιογνωμία και τιμές, παρά διατηρεί το καθιερωμένο κουτί δωρεών, για όποιον και όσο θέλει και μπορεί να ενισχύσει όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν σε αυτόν.


Με βάση το παραπάνω, και όσο αφορά στη μουσική, η επιλογή αυτής όσο και των μουσικών και στα γλέντια δε γίνεται με κριτήριο κάποια “επαγγελματική” λογική, παρά βασίζεται σε μια αισθητική και στη διάθεσή όσων παίζουν, να συνεργαστούν, να σεβαστούν τον τρόπο και να εκφραστούν και αυτοί μέσα από το χώρο. Αυτός είναι και ο λόγος που όπως προαναφέραμε διατηρούμε σχέσεις με τους μουσικούς όλο τον καιρό.


Θέλουμε τα γλέντια στο Πλουμί να προσελκύουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, ή μάλλον όλο και περισσότερο διαφορετικούς ανθρώπους και για το λόγο αυτό αναμετριόμαστε κατά το δυνατό με όλες εκείνες τις συνθήκες, που εμποδίζουν κάποιους να έρχονται. Αυτός είναι και ο λόγος που κατά καιρούς έχουμε πάρει πρωτοβουλίες ώστε να διορθώσουμε αυτές τις συνθήκες και που προσπαθούμε να βελτιώσουμε όσα συμβαίνουν κάθε Κυριακή.


Από την άλλη, υπάρχουν βεβαίως και θέματα που χρειάζεται να επεξηγήσουμε αναλυτικότερα.

Τα γλέντια στο Πλουμί είναι συνειδητά απογευματινά και όχι βραδινά, με αρχή, μέση και τέλος. Δεν έχουν σχέση με νυχτερινές σκηνές ή με γλέντια με δυνατή μουσική, που συνήθως κορυφώνονται όσο αυξάνεται η κατανάλωση του αλκοόλ. Πραγματοποιούνται γι αυτό το λόγο σε μέρες μη εργάσιμες όπως η Κυριακή, ώστε να υπάρχει όση περισσότερη δυνατή άνεση,, στο να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι . Σε αυτά συμμετέχουν μουσικοί που παρουσιάζουν παραστάσεις ωρών που αξίζει κανείς να παρακολουθεί και να συμμετέχει. Επομένως δεν ενδείκνυνται για εξόδους νυχτερινές, μιας και στις περισσότερες των περιπτώσεων, το γλέντι, σε όλες του τις διαστάσεις, από την κουζίνα μέχρι τη μουσική και το διαθέσιμο χώρο, βρίσκεται σε προχωρημένο σημείο. Από την άλλη, όπως είναι φυσικό, κανείς δεν αποκλείεται από αυτό, σε όποια στιγμή του και να έρθει, αρκεί να έχει διαμορφώσει κατάλληλα τις προσδοκίες του.


Συμπληρωματικά στα παραπάνω, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, μικρόφωνα στο γλέντι δεν υπάρχουν, και αυτό είναι κάτι επίσης συνειδητό. Ο λόγος είναι απλός: θέλουμε κάθε γλέντι να είναι μοναδικό, πιστεύουμε στην ακουστική του χώρου, πιστεύουμε δε ακόμα πιο πολύ στο μαγικό αποτέλεσμα που φέρνει η συνειδητή συμμετοχή των ανθρώπων, χωρίς η μουσική να είναι με το ζόρι κυρίαρχη ή αντίθετα παραγκωνισμένη σε κάποια γωνία του χώρου, χωρίς η ηχητική ή φυσική απόσταση των μουσικών από το κοινό να επιβάλλεται με κάποια αυξημένη ένταση ή με επαναλαμβανόμενες συστάσεις. Άλλωστε αυτή είναι η διαφορά τους με τις συναυλίες. Κατά γενική ομολογία, οι καλύτερες στιγμές στα γλέντια είναι εκείνες της αλληλεπίδρασης μεταξύ μουσικής και κοινού, τόσο φυσικά, όσο και σε επίπεδο εντάσεων, ενώ οι χειρότερες είναι εκείνες όπου αυτή η ένταση διαταράσσεται, συνήθως εις βάρος της μουσικής. Επομένως τα γλέντια στο Πλουμί δεν αποτελούν την καλύτερη πρόταση για όσους αρκούνται σε μια διακοσμιτική ύπαρξη της μουσικής σε ένα αδιάφορο περιβάλλον ανθρώπων που μιλάνε δυνατά, ίσα ίσα, βάζουν όλους τους συντελεστές τους στη διαδικασία να σεβαστούν και να υποστηρίξουν τη μουσική και το ρόλο της στους συμμετέχοντες και στο τελικό αποτέλεσμα.


Αυτή η ανακοίνωση τελειώνει λοιπόν κάπου εδώ με μια μικρή ανακεφαλαίωση:


Τα γλέντια στο Πλουμί αποτελούν μια μοναδική και συλλογική υπόθεση που σε τίποτα δε μοιάζει με όσα συμβαίνουν σε τέτοιες περιστάσεις αλλού. Σε αυτά παίζουν ταλαντούχοι μουσικοί που νιώθουν το χώρο δικό τους και πρόθυμα βάζουν ξανά και ξανά το δικό τους μικρό λιθαράκι σε όσα συμβαίνουν σε αυτόν Τα προετοιμάζουν άλλοι, όχι επαγγελματίες, ωστόσο άνθρωποι που δίνουν την αισθητική και προσπαθούν να τα κάνουν όλο και καλύτερα, παράγοντας σε κάθε περίπτωση ένα οικείο και χειροποίητο αποτέλεσμα.

Τα γλέντια στο Πλουμί δεν είναι απλές βραδιές με μουσική. Ακολουθούν ένα δύσκολο δρόμο: αυτό της συνδιοργάνωσης και της προαιρετικής από τη μία, συνειδητής από την άλλη συμμετοχής. Δεν είναι συναυλίες, δεν έχουν μικρόφωνα, δε βασίζονται στην υπερβολική κατανάλωση και δε θυσιάζουν γι αυτή άλλα ζητήματα όπως τη σκηνοθεσία και την ταυτότητά τους. Σέβονται τους μουσικούς, τους παρευρισκόμενους και όλους όσους θέλουν ενεργά να συμμετέχουν σε αυτά. Άλλες φορές όλα αυτά γίνονται καταφερτά, άλλες φορές όχι, ο δρόμος τους ωστόσο είναι μακρύς και συνεχίζεται με σταθερά βήματα. Συμβαίνουν εδώ και πολλούς μήνες κάθε Κυριακή, γίνονται σημείο αναφοράς για όλο και περισσότερους ανθρώπους και σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε.