αναδημοσίευση από το "Πλουμί: το περιοδικό"

 γράφει ο ακροβάτης

Οι θεματικές φόρμες συνεχίζονται στο Πλουμί κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην πιο ακριβή του σχέση, αυτή με τη μουσική.

 Το  2016 αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στην εξέλιξη αυτής της σχέσης. Μετά  από μια προσπάθεια περιγραφής των γλεντιών από νωρίς το απόγευμα, που πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή και σχόλη, την εισαγωγή των συναυλιών κάτω από το παραθυρόφυλλο, που άλλαξαν την όψη του χώρου με καρέκλες σε σειρά και  έφεραν σε αυτόν ακόμα περισσότερες ακουστικές εμπειρίες, την παρουσίαση της πρώτης  θεματικής φόρμας, του "Συμβαίνει στα πέριξ: μικρά και μεγάλα ραντεβού με το ρεμπέτικο"  όπως αυτή περιγράφηκε εδώ το Μάιο, εξελίχθηκε και εξελίσσεται  τους τελευταίους δύο μήνες, έρχεται η στιγμή ακριβώς στη μέση της χρονιάς με ένα ακόμα πιο δύσκολο και ενδιαφέρον εγχείρημα.

 Από τον Ιούλιο στο Πλουμί ξεκινάει ένα σύνολο συναντήσεων γύρω  από ένα τεράστιο, πιο οικείο , πιο άγνωστο για τους νεότερους, πιο ξεχασμένο ίσως στους παλιότερους, αλλά πολύ πολύ ενδιαφέροντα πλούτο. Ξεκινάει με άλλα λόγια αυτό που θα έλεγε κανείς βιαστικά, μια κρητική μουσική φόρμα, ή αλλιώς μια φόρμα γύρω από την κρητική μουσική. 

Εδώ πρέπει να εξηγηθεί ότι η κρητική μουσική, ή μάλλον  η μουσική της Κρήτης έχει ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που την κάνει εξαιρετικά γοητευτική. Είναι διαχρονικά μια βιωματική μουσική, βγαλμένη από το χώμα αυτού του νησιού σε τέτοιο βαθμό που δε μπορεί κανείς να την ξεριζώσει και για όσους βρίσκονται ή θέλουν να βρεθούν κοντά στην ουσία της, δε χρειάζεται απαραίτητα να αναζητήσουν ειδικά βιβλία και αντικείμενα, παρά να κοιτάξουν γύρω τους. Την ίδια στιγμή, έχοντας ένα εξαιρετικό εύρος, προφανώς και δεν ενδείκνυται για επιφανειακή αντιμετώπιση είναι εξαιρετικά απλόχερη και όσο περισσότερο τη μελετάει ή την προσεγγίζει κανείς, τόσο περισσότερα του δίνει.

Την ίδια στιγμή, όπως συνέβη και συμβαίνει με όλες τις γεννησιουργές αιτίες της,  η μουσική της Κρήτης ακολούθησε την εξέλιξή τους. Υπάρχει σήμερα ένα μέρος δειγμάτων, συνηθειών, εκφραστών αλλά και οπαδών της, που λίγη σχέση έχουν με όσα είπαμε παραπάνω.  Υπάρχει με άλλα λόγια, όπως και με άλλα είδη μουσικής, μια τεράστια προσπάθεια αναμάσησης,εμπορευματοποίησης, αποστέωσης, απομίμησης, αλλά και παραποίησης, θυσιάζοντας κάθε φορά ένα μεγάλο μέρος όσων αυτό το είδος της μουσικής προσφέρει. Υπάρχει επίσης όπως και με πολλά πράγματα στη ζωή γενικότερα, μια επιμονή σε μια μονομέρεια ή σε μια φολκλόρ εκδοχή της. Με άλλα λόγια υπάρχει δυστυχώς, και όχι στο σύνολό της μια εκδοχή της σήμερα που επιμένει στη φτώχεια και εκπαιδεύει  αντίστοιχα και το κοινό. 

Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλά για τους παραπάνω που αποτελούν για κάποιους τη βιτρίνα της μουσικής σήμερα. Ο λόγος λοιπόν για μια τη νέα μουσική φόρμα στο Πλουμί, δεν αποτελεί αυτή  η βιτρίνα, παρά μάλλον, εκείνη η πλευρά της, που σήμερα φαντάζει αθέατη για τους πολλούς.  Πρόκειται για εκείνους τους ανθρώπους που υπομονετικά μελέτησαν αυτή την κληρονομιά και τη μελετούν ακόμα, προσπαθώντας να συλλάβουν την ουσία της και να τη διαδώσουν στους νεότερους. Για εκείνους επίσης τους νεότερους που διατήρησαν το σεβασμό σε αυτά που πήραν και μπήκαν στη διαδικασία να αναμετρηθούν με αυτά, με τον εαυτό τους και να γίνουν καλύτεροι. Γι ανθρώπους που γοητευμένοι από όσα  έβλεπαν, ήρθαν από μακριά για να γνωρίσουν καλύτερα και να ζήσουν τα παραπάνω από πρώτο χέρι. Επίσης για όσους ενθουσιασμένοι ανακάλυψαν ότι η μουσική αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάθε κομμάτι της ζωής των ανθρώπων, τις εργασίες,  τις δραστηριότητές τους στον ελεύθερό τους χρόνο, τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, το φαγητό τους, τη φύση από τα βουνά και τις κοιλάδες μέχρι τα φυτά και τα ζώα, τον πολιτισμό που ανέπτυξαν αιώνες τώρα, από τη λογοτεχνία και την ποίηση μέχρι την υφαντική, τις επιρροές που πήραν αλλά και αυτές που έδωσαν αλλού. Γι όσους επίσης  ανυπομονούν να μάθουν για όλα τα παραπάνω. 

Όλο αυτό το ευρύ φάσμα ανθρώπων καταστάσεων και λόγων, καθώς και όλες οι πτυχές που θα ανακαλυφθούν στη συνέχεια, γεννά αυτή τη μουσική φόρμα, αφιερωμένη στην αθέατη όψη της μουσικής αλλά και της ζωής ενός νησιού. Το όνομα αυτής, "Κεραζώζα" που στην κρητική διάλεκτο σημαίνει ουράνιο τόξο. Πρόκειται για τη δεύτερη θεματική μουσική φόρμα, με μια σειρά συναντήσεων που ανεξαρτήτως ημέρας,  μορφής και διάταξης,με μόνο συνδετικό κρίκο τη μουσική και το συγκεκριμένο φάσμα για το οποίο μιλήσαμε, ανοίγει στο χώρο ένα σύνολο από διαφορετικές και νέες εκδηλώσεις και γεγονότα.

Η "Κεραζώζα" λοιπόν ξεκινάει τον Ιούλιο στο Πλουμί, από το πρώτο του κιόλας Σάββατο, με μια "βεγγέρα λιτή και απέριττη" που δεν πρέπει να χάσετε. Θα ακολουθήσουν και άλλες συναντήσεις στη συνέχεια.