Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Το παλιό ρολόι




Όταν για πρώτη φορά άνοιξαν οι πόρτες του παλιού καφενείου στις Αρχάνες ένας ολόκληρος σιωπηλός κόσμος ξεπρόβαλε μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια μας. Ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του, ήταν το ρολόι.
Δε μπορούσες να πάρεις τα μάτια από πάνω του. Φαινόταν αυστηρό, έτοιμο να σου επιβάλει κάποιο αόρατο πρόγραμμα στη ζωή σου, αλλά και να αφηγηθεί ιστορίες απ'τα παλιά...
Ενθουσιασμένοι μ'αυτό, λίγο αργότερα ανακαλύψαμε και το μάστορα που θα συντηρούσε τον παμπάλαιο μηχανισμό του.
Όταν το κατεβάσαμε, νοιώθαμε δέος και συγκίνηση, το ακουμπήσαμε προσεκτικά σ'ένα τραπέζι και μετά το ανοίξαμε . Χαϊδέψαμε τους βαρείς μεταλλικούς δείκτες. Υπήρχε μια εσοχή, όπου έμπαινε το κλειδί που το κούρδιζε. Και τότε, αμέσως μετά, η πιο μεγάλη έκπληξη. Ο όποιος μηχανισμός υπήρξε κάποτε μέσα του, είχε με κακογουστιά αφαιρεθεί και αντικατασταθεί με το γνωστό πλαστικό τετράγωνο κουτάκι, απ'αυτά που έχουν μια μπαταρία.
Τι θλίψη θεέ μου..
Αυτός ο ακρωτηριασμός, η έλειψη σεβασμού σ'αυτό που διαρκεί περισσότερο από όσο μία ανθρώπινη ζωή.. το κανακέψαμε, του βγάλαμε προσεκτικά το παλιό λούστρο κ' ανέπνευσε ξανά το περίτεχνο ξύλο του.
Θα μπει ξανά στη θέση του και με την πρώτη εθκαιρία θα καταφέρουμε να του δώσουμε ξανά ό,τι του πήραν..


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)