Τρίτη 12 Μαΐου 2015
Ένα γλέντι που μας έδωσε πολλά, πάρα πολλά την Κυριακή που πέρασε στο Πλουμί
Ο Κωστής Αβυσσινός και ο Γιώργος Ζαχαριουδάκης, ήταν οι καλεσμένοι, ή μάλλον οι οικοδεσπότες, σε μια μοναδική ημέρα από κάθε άποψη.
Το γλέντι άρχισε λίγο μετά τις 18:30 και ενώ ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει το Πλουμί, με τον Κωστή Αβυσσινό να μας καλωσορίζει και να μας εισάγει τόσο σε αυτό που θα ακολουθούσε όσο και σε ένα όργανο, το οποίο είχε μαζί του, το τσουμπούς.
Για να πούμε την αλήθεια, με το που ξεκίνησε η πρώτη μελωδία, το "uzun ince bir yoldayim", όλοι ή σχεδόν όλοι, εντός και εκτός του Πλουμιού έμειναν αμήχανοι έως ακίνητοι. Ακολούθησαν κάποια δεκάλεπτα ησυχίας, όπου τα όργανα και τα σιγανά τραγουδίσματα, μαζί φυσικά με τη σιωπή και την απόλυτη προσοχή του κοινού, αγκαλιάστηκαν σφιχτά και γέμισαν το χώρο, κάνοντας οτιδήποτε άλλο να μην έχει και πολύ σημασία.
Στο μεταξύ τα τραπέζια άδειαζαν και ξαναγέμιζαν, τα πιάτα με τους μεζέδες και τα γλυκά σερβίρονταν συνεχώς και το ένα κομμάτι έδινε τη θέση του στο άλλο, μαζί με το πλήθος από όργανα, τόσο πνευστά αλλά και έγχορδα και τοξοτά, που έφεραν μαζί τους οι δύο πολύ ταλαντούχοι μουσικοί. Πιο συγκεκριμένα,σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς παίχτηκαν συνολικά ένα πλήθος από πνευστά, από φλάουτο και φλογέρα μέχρι μαντούρα και ασκομαντούρα, καθώς επίσης λύρα, λαούτο, τσουμπούς και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή ακούστηκε ένα πλήθος από μελωδίες από διάφορες γωνιές της Ελλάδας και όχι μόνο, από ρεμπέτικα, παραδοσιακά μέχρι κρητικά και νεότερα, αλλά και από κομμάτια που μας καθήλωσαν μέχρι άλλα που προκάλεσαν χορούς, κυκλωτικούς και όχι μόνο.
Έχουμε πει πολλά για τα γλέντια στο Πλουμί, για τις στιγμές που έχουμε ζήσει, για τους μουσικούς, για το κοινό, για τη διαμόρφωση του χώρου και τα συναισθήματά μας.
Τα όσα έγιναν αυτή την Κυριακή, από τη μία μας έφεραν στο μυαλό ξανά πολλές από τις έντονες στιγμές που έχουμε ζήσει όλο αυτόν τον καιρό, και σίγουρα προσθέτουν τη συγκεκριμένη ημέρα σε μία από αυτές που θα θυμόμαστε για καιρό.
Την ίδια στιγμή γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα ντουέτου γεμάτο από ταλέντο, που επιβεβαίωσε με τον πλέον περίτρανο τρόπο τις προσδοκίες μας, την ίδια στιγμή που προστέθηκε μαζί με πολλά άλλα, σε ένα σύνολο μουσικών αλλά και ανθρώπων γενικότερα, που μπαίνουν στο νόημα του χώρου και ταιριάζουν πολύ με αυτόν.
Επιπλέον, το συγκεκριμένο γλέντι, το δεύτερο μετά την επανεκκίνηση στο Πλουμί, επιβεβαίωσε για δεύτερη φορά ένα νέο στοιχείο, το οπόιο είχαμε θέσει στο τραπέζι τον προηγούμενο καιρό: αυτό του αλληλοσεβασμού ανάμεσα σε όσους βρίσκονται στο χώρο, ακόμα και σε ένα γλέντι και άφησε όλα τα περιθώρια για να εκτιμήσουμε όλη τη διακύμανση της έντασης και των συναισθημάτων μας.
Όπως ήταν φυσικό, όλα τα παραπάνω γέννησαν στιγμές ανεπανάληπτες. Εκτός από την αρχή που περιγράψαμε παραπάνω, αξίζει να αναφέρουμε το σιωπηλό χορό λίγο πριν το τέλος και γενικότερα τους χορούς, την αλλαγή ανάμεσα στους ρυθμούς, τα πνευστά χωρίς όρια, τα ταξίμια, τη φωνή του Κωστή που από μόνη της γέμισε το χώρο και μας αγκάλιασε θερμά, είναι κάποιες από τις στιγμές που θα θυμόμαστε για καιρό.
Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από το γλέντι της Κυριακής στο άλμπουμ εδώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου